نگارگری گل مرغ

گل و مرغ سبکی در نگارگری ایرانی است. گل و مرغ نماد موهبت الهی و تجلی ظریف و لطیف آفریدگار است. گفتگوی عاشقانه گل و مرغ نیز به تسبیح‌گویی خداوند و ذکر حق تشبیه می‌شود. گل مقام معشوق را دارد و پرنده (مرغ)، عاشق. در نگارگری گل و مرغ ایجاد هارمونی بین عناصر نقاشی بسیار ظریف است. لازم نیست حتماً پرنده نیز در اثر ترسیم شود اما در صورت حضور به حالت انتظار صبورانه برای شکوفایی گل و عشقبازی با او است. پرنده گاه با اوج‌گیری و حالت سرمستی، خود را از عالم ماده جدا کرده و حالت صعود به سوی عالم غیرمادی دارد. بیت شعر زیر مفهوم نهفته در نگارگری گل و مرغ را به خوبی بازتاب می‌دهد: فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش رنگ‌آمیزی نقش‌های گل و مرغ و به‌طور کلی نگارگری ایرانی واقع‌گرا نیست و نقاش در انتخاب رنگ‌ها کمابیش آزادی عمل دارد. علاوه بر خاص بودن موضوع این هنر،پرداز نقطه ای و ظریف وهمچنین پرکار این هنر از ویژگیهای منحصر به فرد نقاشی گل و مرغ میباشد.در گذشته از این هنر صرفاًدر تزيین جلد قران کریم وکتاب های مذهبی استفاده میشد،اما امروزه بر روی سطوح اثاری چون قلمدان،قاب ایینه،صندوقچه،جلد کتاب های غیر مذهبی و نگاره های مستقل نیز به صورت تابلو دیده میشود.

بعد قبلی
بعد قبلی

همچنین ببینید

تذهیب

تَذهیب یا زراندود یا طلاکاری را می‌توان مجموعه‌ای از نقش‌های بدیع و زیبا دانست که …