بقعه پیر احمد زهرنوش مربوط به سدهٔ ۶ و ۷ ه.ق است. این بنا در حاشیه جنوبی شهر ابهر واقع شده است. این اثر در تاریخ ۱ مهر ۱۳۵۳ با شمارهٔ ثبت ۹۸۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱] این بقعه آرامگاه سه تن از بزرگان ابهر میباشد. در مجاورت بقعه ساختمانهایی میباشد که امروزه از آنها به عنوان موزهی باستانشناسی ابهر استفاده میشود. به گفتهٔ محمد آقامحمدی این بنا بر بقایای خانقاهی متعلق به قرن چهارم هجری ساخته شده است. خانقاه اولیه متعلق به ابوبکر محمد بن عبدالله ابهری متوفی ۳۳۰ هجری قمری بوده است. این اثر که در سالیان گذشته رو به ویرانی گذاشته بود، در دههٔ ۱۳۶۰ به همت ادارهٔ ارشاد ابهر و با همکاری گروه باستانشناسی سلطانیه مرمت گردیده است.