مسجد یا مزگت جامع قزوین یا مسجد جامع عتیق یا مسجد جامع کبیر از بزرگ‌ترین مساجد ایران و کهن‌ترین مسجدجامع ایران است. بنای نخست آن بر روی آتشکدهای از دوران ساسانیان ساخته شده‌است.و برپایه گزارشهای استوار این سازه نخست یک آتشکده بوده است که در روند اسلامی سازی ایران به مسجد دگردیسه گشته است و هم اکنون نیز بیشتر بخشهای آتشکده دربخش ایوان جنوبی بوده‌است. این مسجد به شبوه چهار ایوانی است ک نماد سازه های آتشکده در ایران بوده است. و در شهر قزوین جای دارد. این سازه به فرمان هارون‌الرشید و به سال ۱۹۲ هجری ساخته شده‌است. در یورش مغولان به قزوین و از آن جا که مهم‌ترین مسجد شهر بوده، بخشی از آن (و از جمله ایوان جنوبی) تخریب گشته ولی در دوره‌های پسین بازسازی گردیده‌است. سازه های معماری چند دوره در این سازه دیده می‌گردد و دیرینه‌ترین بخش آن از آن سدهٔ دوم اسلامی است. ایوان‌ها در دوره صفوی بازسازی شده ولی ایوان شرقی در دوره قاجار بازسازی گردیده‌است. ساخت مقصوره خمارتاشی در کنج جنوبی مسجد به دستور امیر خمار تاش ابن عبداله عمادی، وزیر سلطان ملکشاه سلجوقی به سال ۵۰۰ هجری قمری انجام شد. کتیبه‌هایی به ۵ ردیف نیز نیز به خط کوفی گلدار، نسخ و ثلث در این مکان دیده می‌شود.
